پژوهشی با استفاده از گورخرماهی نشان داده است که قرار گرفتن در معرض ترکیباتی که برای میگرن یا تشنج استفاده می شوند، منجر به ویژگی هایی مشابه با اوتیسم می شوند.
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، مطالعه ای در دانشگاه های اورگون و ون ژو نشان داده است که قرار گرفتن در معرض اسید والپوریک منجر به فنوتیپ و رفتارهایی می شود که با اختلالات طیف اوتیسم(ASD) مطابقت دارند و گورخرماهی را مدل مناسبی برای مطالعه اوتیسم و دلایل آن معرفی می کند. استفاده از گورخرماهی به عنوان یک جانور مدل، می تواند شرایط را برای نگاهی سریع به فاکتورهای ژنتیکی و محیطی مرتبط با اوتیسم که مطالعه آن ها در انسان مشکل است، فراهم کند. آنالیزهای ژنتیکی سریع و آسان در این مدل، آن را مدل جذاب تری نسبت به مدل های جونده ساخته است.
اختلالات طیف اوتیسم شامل پنج اختلالات تکوینی عصبی است که بوسیله اختلالات فراگیر در تعاملات اجتماعی، نقص در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، الگوهای رفتاری تکراری و حساسیت غیر عادی به تحریکات حسی مشخص می شوند. همه فاکتورهای پشت پرده اوتیسم شناخته نشده است اما به نظر می رسد که فاکتورهای محیطی و ژنتیکی در ایجاد آن نقش داشته باشند. از جمله این فاکتورها، مصرف دو داروی تالیدومید و اسید والپوریک(VPA) بوسیله والدین است. این بیماری تقریبا هر نژادی را تحت تاثیر قرار می دهد اما بروز آن در پسرها چهار برابر دخترها است.
گورخرماهی، یک ماهی آب شیرین است که از زمان لقاح تا زمانی که توانایی شنا کردن را پیدا می کند، پنج روز طول می کشد. آن ها خیلی سریع تولید مثل می کنند و برای مطالعات ژنتیک تکوینی مهره داران بسیار مناسب هستند. این جانور از نظر مولکولی، ژنتیکی و سلولی مشابهت های قابل توجهی با انسان دارد و یافته های مربوط به آن را می توان به انسان بسط داد.
یافته های محققین اورگون و ون ژو نشان داده است که تیمار جنین های گورخرماهی با اسید والپوریک، هشت ساعت بعد از لقاح، منجر به افزایش قابل توجه ماکروسفالی اوتیسمی(بزرگی سر) می شود. هم چنین تیمار با این ماده منجر به رفتار های حرکتی بسیار زیاد در جنین ها و لاروها می شود و آن ها تمایل دارند رفتارهای اجتماعی شبه اوتیسمی نشان دهند. علاوه بر بروز این مشخصه های اوتیسمی، یک فرارشد در نورون ها و سلول های بنیادی عصبی مغز در حال تکوین نوزاد ماهی بعد از تیمار با اسید والپوریک مشاهده شد. با اثبات این علایم رفتاری، محققین بدنبال شناسایی برهمکنش های ژنتیکی و محیطی هستند که می تواند منجر به بروز این رفتارها شود. لازم به گفتن نیست که این یافته ها می تواند راه گشای درمان های انسانی شود.
پایان مطلب/